بیشتر از یه ماه س که مهم ترین خبر کشور به رقم حقوقای دریافتی مدیران دولتی احتصاص پیدا کرده. هر روز یکی از مدیران دولتی از بخش اقتصاد و صنعت گرفته تا فرهنگ و خدمات اجتماعی فیش حقوقی خود رو منتشر می کنه که ما جز دریافت کنندگان ارقام نجومی به عنوان حقوق نبودیم با این حال این جو عمومی شدیدا بر فضای جامعه حاکمه که اون ارقام نجومی رو چه آدمایی دریافت می کردن. ارائه فیشای حقوقی حالا به سازمان سینمایی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی هم کشیده شده و حجت ا… ایوبی حقوق دریافتی خو رو اعلام کرده و از ارقامی صحبت کرده که در سالای قبل رد و بدل شده و درپاره ای موارد گمشده و پی گیری هم انجام نشده. ایوبی این یادداشت رو در کانال تلگرامی خودش منشر کرده و با این تیتر
«ایستگاههای پرشمار قطار سیاست در سرزمین فرهنگ» مطلب خود رو شروع کرده:
«بازم انتخاباتی دیگه در راه س و چه خوب که ما می تونیم به خودمون ببالیم که انتخابات داریم. مردم سالاری دینی داریم. حالا که آب از آسیاب‌های بهارستان افتاده و تکلیف کرسی‌های ریاست و غیر ریاست هم روشن شد.
ناخودآگاه ذهنها می‌رود به طرف سال ۹۶٫
سال پایان یه دوره از یه دولت. دولتی که می‌کوشد پیام آور امید باشه در میدون‌های داخلی و خارجی. اتفاقا همین امید رو باید نشونه گرفت. پس باید سراغ اون جاههایی رفت که نسیم امید در آنجاها وزیدن گرفته. و اینه فلسفه ماجراهای این روزای سینما. سینمایی که سرپاست. پیش می‌رود. قلمروهای از دست رفته‌اش رو فتح می‌کنه. سینمایی که مخاطب داره.
سینمایی که می‌فروشد. سینمایی که سرمایه اصلی‌اش یعنی مردم رو باز می‌یابد.
صفهای طولانی در برابر سینماها همون اندازه که واسه دوستداران فرهنگ وهنر این سرزمین و واسه علاقه مندان به نظام جمهوری اسلامی ایران یه خبر خوبه، می‌تونه خبری ناخوشایند واسه اونایی باشه که پر هستن از کینه نسبت به مردم و نظام. می‌تازند از سرخشم با تیرهای رو و مخفی. مفاهیم مهم، می‌شه دستاویزی واسه تسویه حسابهای سیاسی. گوشه های ناشنوایی که نشنید فریادهای برخاسته از دل و جون پیر دیر و رهبر هشیار رو درباره «شبیخون فرهنگی»،« تهاجم فرهنگی» و«ناتوی فرهنگی».
حالا به بهونه «ولنگاری فرهنگی» می‌تازد بیرحمانه بر مدیران امین و پاکدست و با غیرت سینمای ایران. اونا که این همه فریاد رو در روزگاری که زور در بازو و زر در ترازو داشتن نشنیدند، امروز دایه‌های مهربون‌تر از مادر شده‌ان. فیش حقوقی می‌خواهند. در این فیش بازار سیاسی که راه افتاده کمی هم خودمون رو به جای مردمی بذاریم که در بالاترین درجه سختی‌ها با این خبرها بمباران می‌شن. و اون وقت ما توقع داریم به دولت و نظام اعتماد کنن.
به این دوستان می‌گویم نگران نباشین.خیالتون راحت در سازمان سینمایی هیچ مدیری در دو سال و ده ماه ( یه میلیارد و چهارصد شصت و نه میلیون و نه صد و هشتاد وشش هزار و نه صد و چهل و هفت تومن) نمی‌گیرد ( تقیسم بر هزار کنین می شه برابر دلاری).
از جایزه‌های چند ده میلیونی خبری نیس.
اینجا دیگه به بهونه خرید لوازم سینمایی از اروپا صدهزار دلار گم نمی‌شه. بدون گذر از هیچ شورا و فیلتری به شخصیت‌های حقیقی و حقوقی دوست و زحمتکش پولهای بی حساب و کتاب چندصدمیلیونی و میلیاردی داده نمی‌شه. ( برخلاف همه فشارها هنوز منتشر نشده ولی …). هیچ سایت خبری با هزینه دولت واسه واسه شخصی سازی در روزمباد تاسیس نمی‌شه. اینجا همه چیز روشنه. این چند کلمه هم اگه نبود درخواست روشن دوستان گفته نمی‌شد.
ماجرای شیرین فیش‌ها ادامه داره.
قطار سیاست راه افتاده. از بخت بدِ اهالی فرهنگ، قطار سیاست که دراین سرزمین خیلی هم خالی نمی‌رود، ایستگاههای پرشماری در سرزمین فرهنگ و هنر و مخصوصا سینما داره.
حالا در این فیش بازار سیاست بذارین فیش حقوقی رئیس سازمان سینمایی رو همه بدونن. حقوق پایه دانشیار دانشگاه تهران + ۴۸٫۶۲۷٫۲۲۴ ( چهارمیلیون و هشتصد و … تومن بدون کسورات) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این می‌شه فیش حقوقی رئیس سازمان سینمایی.
بگذریم انتخابات ۹۶ در پیشه. قطار سیاست ایستگاههای پرشماری در میدون فرهنگ و هنر و مخصوصا سینما داره.
سینماگران اما هوشیارند. دست رقیبان سینما رو خونده‌ان. فریب این فیش‌بازی‌ها و رجز خوانی‌ها رو نمی‌خورند. با آرامش چیزایی که به دست آوردن رو پاس می‌دارن. سینما به پیش می‌رود. موفقیتهای سینماگران در ایران و جهان ادامه داره.»
